جشنواره‌ای به نام همایون خرم و به کام موسیقی ایرانی

1394/7/21 ۱۰:۴۷

معصومه معظمی: «نوای خرم» عنوان جشنواره‌ای است که به یاد همایون خرم، خالق تصنیف‌های ماندگاری چون «تو‌ای پری کجایی»، «امشب در سر شوری دارم»، «رسوای زمانه منم» و «بازآمدی» بعد از درگذشت این چهره ماندگار موسیقی ایران برگزار شد و حالا قرار است دومین دوره آن زمستان امسال به مدت سه شب، در تالار رودکی و وحدت برگزار ‌شود. رضا خرم، فرزند ارشد استاد درباره ایده منجر به شکل‌گیری این جشنواره به«‌فرهیختگان» می‌گوید: «‌پاییز ‌پارسال مهندس صدر‌نوری برای بزرگداشت پدر و معرفی موسیقی ایرانی پیشنهاد برگزاری جشنواره و جایزه نوای خرم را مطرح کرد که مورد استقبال همه اعضای خانواده قرار گرفت.

 معصومه معظمی: «نوای خرم» عنوان جشنواره‌ای است که به یاد همایون خرم، خالق تصنیف‌های ماندگاری چون «تو‌ای پری کجایی»، «امشب در سر شوری دارم»، «رسوای زمانه منم» و «بازآمدی» بعد از درگذشت این چهره ماندگار موسیقی ایران برگزار شد و حالا قرار است دومین دوره آن زمستان امسال به مدت سه شب، در تالار رودکی و وحدت برگزار ‌شود. رضا خرم، فرزند ارشد استاد درباره ایده منجر به شکل‌گیری این جشنواره به«‌فرهیختگان» می‌گوید: «‌پاییز ‌پارسال مهندس صدر‌نوری برای بزرگداشت پدر و معرفی موسیقی ایرانی پیشنهاد برگزاری جشنواره و جایزه نوای خرم را مطرح کرد که مورد استقبال همه اعضای خانواده قرار گرفت. پدرم همیشه دوست داشت راه موسیقی ایرانی را به جوانان نشان دهد. حضور جوانان در کنسرت‌هایش خیلی او را خوشحال می‌کرد.»

قرار است دومین دوره جشنواره «نوای خرم» به شکل متفاوتی و با ایده جدیدی برگزار شود. فرزند زنده‌یاد خرم می‌گوید: «سنجش خلاقیت نوجوانان در زمینه آهنگسازی موضوعی است که در جشنواره «نوای خرم‌2» به آن توجه ویژه‌ای شده است. یکی از اهداف اصلی جشنواره این بوده که راه درست را به نوجوانان نشان دهد و بگوید همه نگرانی و تلاش ما برای ارتقای موسیقی اصیل ایرانی است. به این دلیل باید کاری کنیم که نوجوانان‌مان در موسیقی ایرانی در راهی درست قدم بگذارند که ثمره آن خوب باشد. بنابراین اگر نوجوانان الگوی درستی داشته باشند، می‌توانند خلاقیت خودشان را نیز به آن اضافه کنند و موفق شوند.»

او در پاسخ به این پرسش که «شما فکر می‌کنید با برگزاری چنین جشنواره‌هایی می‌توانیم استعدادهایی را پیدا کنیم و درنهایت هنرمندان خوبی تربیت کنیم؟» با تاکید بر لزوم حمایت از برگزیدگان می‌گوید: « یکی از هنرمندان بزرگ و مشهور می‌گوید « یک استاد، استاد می‌سازد.» و یکی از شعرای وطنی هم‌ می‌گوید «هیچ کس در نزد خود چیزی نشد/ هیچ آهن خنجر تیزی نشد/ هیچ قنادی نشد استاد کار/ تا که شاگرد شکرریزی نشد». این شعر نشان می‌دهد که با ذوق و اشتیاق نزد استاد، شاگردی کردن فرد را استاد و بزرگ می‌کند. بنابراین اگر این حمایت‌ها ادامه داشته باشد در‌20‌،‌30 سال آینده می‌توان امیدوار بود که این فرد استاد بزرگی در عرصه موسیقی اصیل ایرانی شود.» رضا خرم تاکید دارد که هد‌فش از برگزاری جشنواره «نوای خرم» شناساندن آثار پدرش نیست، چراکه کارهای پدر مخاطب خودش را دارد.

نسل جدید هم افرادی هستند که موسیقی را می‌شناسند و با کارهای همایون خرم آشنا هستند.قرار است به شرکت‌کنندگان کتاب همایون خرم اهدا شود تا از طریق آن با اخلاق حرفه‌ای استاد آشنا شوند. رضا خرم برای توضیح دقیق‌تر منظورش به ذکر خاطره‌ای از پدرش اکتفا می‌کند: «پدر با جواد معروفی کارهای مشترک زیادی در زمینه دو‌نوازی پیانو و ویولن داشته‌اند. درباره یکی از کارهای مشترک‌شان که خیلی مورد استقبال و توجه قرار گرفته بود با پدر صحبت کردم و گفتم ملودی این آهنگ را گسترش دهیم و روی آن کلام بگذاریم و یک خواننده خوش‌ذوق آن را اجرا کند. پاسخی نداد و از من خواست چند روزی درباره این موضوع فکر کند. ولی بعد از چند بار که این موضوع را مطرح کردم، گفت این کار را نمی‌کند. دلیلش را پرسیدم گفت که‌ در این کار بداهه‌نوازی، شروع‌کننده آن بخشی، که شما تا این حد مورد توجه و علاقه‌ات است، جواد معروفی‌ بوده است. بنابراین اجازه این کار را نمی‌دهم.» این خاطره‌ای از امانتداری پدر نسبت به کارهای مشترکی بود که با دیگران انجام می‌داد. او حتی 10 سال پس از مرگ جواد معروفی اجازه نداد بخشی از بداهه‌نوازی در کار مشترک‌شان را که احساس می‌کرد، ایشان شروع‌کننده آن بوده است، تغییر دهند. متاسفانه امروزه شاهدیم که گاهی دیگران آثار یکدیگر را سرقت می‌کنند و اتفاقات ناخوشایندی در عرصه موسیقی و هنر می‌افتد. با یادآوری این خاطره شعری از حضرت مولانا به ذهنم رسید که می‌فرماید «خاک امین و هر چه در وی کاشتی، بی‌خیانت جنس آن برداشتی / این امانت زان امانت یافته است، کافتاب عدل بر آن تافته است.»

منبع: روزنامه فرهیختگان