عید عارفان مواجهه آدمی با بی نهایت / علی صنایعی

1396/4/4 ۰۹:۴۰

در این نوشته کوتاه، قصد دارم یکیاز مهم ترین آموزه های مولانـا جلال الدین محمد بلخی را در حد توان خویش بازگو کنم؛ و آن، تلقی وی از «عید» است. شاید بتوان گفت؛ مفهوم «عید» نزد مولانا، با تلقی آن نزد سایر مکاتب و عرفا، تفاوتی گوهرین دارد و همین تفاوت است که مرا برانگیخت تـا بـه رسم ادب شاگردی نزد ویو شاگردانش، اندکی سخن بگویم.

چکیده: در این نوشته کوتاه، قصد دارم یکیاز مهم ترین آموزه های مولانـا جلال الدین محمد بلخی را در حد توان خویش بازگو کنم؛ و آن، تلقی وی از «عید» است. شاید بتوان گفت؛ مفهوم «عید» نزد مولانا، با تلقی آن نزد سایر مکاتب و عرفا، تفاوتی گوهرین دارد و همین تفاوت است که مرا برانگیخت تـا بـه رسم ادب شاگردی نزد ویو شاگردانش، اندکی سخن بگویم.

هم چنین یکی از عللی که اهمیت توضیح درباره این مفهوم را نشـان می دهد، آن است که صاحب این مکتب، خود را «عید» خوانده، و عید شدن در او، به مثابه امری جاری و طبیعی است؛

 باز آمدم چون عید نو، تـا قفل زنــدان بشکنم

  وین چرخ مردم خوار را چنگال و دندان بشکنم

پژوهشنامه فرهنگ و ادب پاییز و زمستان 1386، شماره 5

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی