یادداشتهایی بر کلیله و دمنه / احمد مهدوی دامغانی

1395/6/2 ۱۱:۰۷

خداوند متعال به فضل و کرم نامتناهی خویش مرحوم استاد مجتبی مینوی را در رحمت واسعه کامله خود جای دهد. شکی نیست که آن مرحوم یکی از نوادر فضلای زمان به شمار می رفت و در جامعیت در فنون ادب اگر در میان اقران خود بی نظیر نبود قطعا کم نظیر بود.

خداوند متعال به فضل و کرم نامتناهی خویش مرحوم استاد مجتبی مینوی را در رحمت واسعه کامله خود جای دهد. شکی نیست که آن مرحوم یکی از نوادر فضلای زمان به شمار می رفت و در جامعیت در فنون ادب اگر در میان اقران خود بی نظیر نبود قطعا کم نظیر بود. و مسلما در صدر طبقه ای که بعد از اساتید بزرگ زمتن ما و مشایخ اب لسانین امثال مرحومان ادیب پیشاوری و علامهقزوینی و سید حسن تقی زاده و علامه فروزانفر و استاد همائی و استاد عبدالحمید بدیع الزمانی کردستانی و سیدالشعراءامیری فیروز کوهی- رحمه الله علیهم اجمعین- قرار دارند جای داشت. خدمات نمایان او به فرهنگ ایران اسلامی و ادب پارسی و آثار مفید و درخشانی که در این زمینه از خود به یادگار گذاشته است،دلیل روشنی بر علِّو مقام علمی و برهان قاطعی بر رفعت مکانت ادبی او و موجب بی نیازی او از هر گونه تعریف و تمجیداست ...

منابع (نشریه):

نشر دانش خرداد وتیر 1367 شماره 46

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی