1395/5/6 ۰۸:۲۱
با پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل از سوی ایران، رژیم بعث عراق به رغم شعارصلح طلبی و طرفداری از آتش بس، یک بار دیگر به خاک کشورمان هجوم آورد و با تحرکات ایذایی نشان داد که هنوز سودای اشغال مناطقی از خوزستان را در سر دارد وبا خام اندیشی بار دیگر اشتباه 31 شهریور 1359 را در 31تیر ماه 1367تکرار نموده و به تصور اینکه رزمندگان ایرانی دلسرد وناتوان شده‌اند، سه روز پس از اعلام پذیرش قطعنامه توسط ایران با استفاده از 6 لشکر از دو محور کوشک وشلمچه مرزهای بین‌المللی را پشت سر گذاشت وقصد تصرف مجدد خرمشهر را نمود و در محوری دیگر تا نزدیکی اهواز جلو آمد.
یادمان
اما نیروهای مدافع رزمی و انبوه داوطلبان مردمی که داوطلبانه به مقابله با دشمن شتافته بودند وشمار آنان را تا 50 هزار نفر اعلام کرده‌اند، اجازه هر گونه فرصت طلبی را از دشمن بعثی گرفتند و بعثیان متجاوز یک بار دیگرطعم شکست و ذلت و ناکامی را چشیده و مجبور به فرار شدند. به موازات تهاجم ارتش بعث عراق، نیروی هوایی این کشور با بمب افکن‌های خود به طور گسترده‌ای به مراکز صنعتی و از آن جمله تأسیسات و بناهای نیروگاه اتمی بوشهر حمله کرد و با 12 فروند جنگنده به کلی آن را ویران نمود. در غرب نیز ارتش عراق جبهه دیگری گشود وتا گیلانغرب پیشروی کرد و پادگان ابوذر را که در هجوم سراسری اول جنگ نتوانسته بود به تصرف خود در آورد، اشغال کرد و با به کار‌گیری سلاح شیمیایی علیه مردم بی‌دفاع روستاهای «زرده»، «نساردیره»، «شاه مار»، «شیخ صله»، «دودان» و«باباجانی» از توابع گیلانغرب، در استان کرمانشاه، جمع زیادی از هموطنانمان را شهید و مصدوم نمود.
در چنین شرایطی میلیشیای منافقین به سرکردگی مسعود رجوی به سودای تصرف چند روزه تهران، با بدرقه ارتش صدام تا عمق گیلانغرب، دست به حمله زده و سوار بر تانک‌های اهدایی رژیم بعث عراق سفری توریستی از طریق جاده آسفالته به سمت تهران را آغاز کردند.
ناظران سیاسی معتقدند صدام برای خلاصی از شر منافقین در فضا و مناسبات پس از آتش بس چنین دامی را برای آنان گسترد واز جلسه فوری صدام با رجوی بلافاصله پس از قبول قطعنامه از سوی ایران، در حضور سرلشکر البراک تکریتی رئیس سرویس‌های امنیتی عراق و سپهبد صابر الدوری یکی از افسران نزدیک به صدام ، به‌عنوان قرینه یاد می‌کنند. در این جلسه صدام از رجوی می خواهد تا در تدارک حمله ای به ایران باشد و رهبر بلند پرواز منافقین نیز به صدام قول می‌دهد که ظرف چند ساعت نیروهایش وارد همدان در 250 کیلومتری تهران شوند و از آنجا با استقبال مردم وارد تهران گردند.
نفرات منافقین که جمعیتی قریب 5هزار نفر بودند با تکیه بر تجربه جنگ شهری وارد عرصه کارزار با رزمندگان شدند و تانک هایشان را به ستون در جاده به راه انداختند. صدام برای این عملیات که «فروغ جاودان» نام گرفته بود، هزار خودرو، 70 تانک، 100 قبضه تفنگ 106، 300 قبضه انواع خمپاره‌انداز 60 و 81 کماندویی، 100 قبضه توپ پدافند هوایی، 80 قبضه مسلسل دوشکا و 50 قبضه موشک دوش پرتاب را در اختیار رجوی قرار داد. پیش از این منافقین به منظور خوش خدمتی به صدام کمک‌های زیادی را در قالب جاسوسی از طرح‌های عملیاتی، تجهیزات و نفرات رزمندگان اسلام وموقعیت آنان به ارتش بعث عراق ارائه کرده بودند و در عملیات‌های چندی نیز در کنار عراقی‌ها در جهت ضربه زدن به سپاه اسلام و در راستای اشغال سرزمین‌های میهن اسلامی توسط دشمن جنایت پیشه شرکت داشتند.در روزهای پایانی جنگ هم یک بار دیگر با تمام قوا به کمک صدام شتافتند و او را در دشمنی با مردم ایران و انجام جنایت‌هایش یاری دادند.
در این عملیات آنان به نیابت از طرف صدامیان مأموریت داشتند با به کار‌گیری همه توان خود به مردم ایران ضربه بزنند. لذا با یک برنامه زمان‌بندی شده قصد داشتند خود را ظرف 33 ساعت به تهران برسانند و به نیروهای خود وعده داده بودند که با رسیدن به تهران جشن پیروزی را در میدان آزادی برپا خواهند کرد.
تهاجم نظامی منافقین در ابتدا با عدم انتظار و در نتیجه غافلگیری رزمندگان ایرانی همراه بود و لذا مرحله اول آن با پیشروی تا اسلام آباد غرب البته با حمایت ارتش عراق به اجرا در آمد. اما بعد از این مرحله با نیروهای دفاع مردمی مواجه شده وحرکتشان کند شد و در تنگه‌های پاتاق و چهار زبر که عوارض طبیعی منطقه محسوب می‌شوند گرفتار آمدند.در روز دوم یورش منافقین ،فرماندهان طرح عملیات مرصاد را طراحی کرده و به اجرا در آوردند. براساس این طرح رزمندگان یگان‌های رزمی سپاه و تعدادی از بالگردهای کبرای هوانیروز به کمک دیگر رزمندگان مستقر در تنگه پاتاق که به مقابله با منافقین شتافته بودند رفتند. شهید صیاد شیرازی با آنکه در آن زمان مسئولیتی در نیروی زمینی ارتش نداشت داوطلبانه یک تیم آتش بالگردهای جنگی کبرا را هدایت نمود.با حمله پر قدرت ارتش اسلام تنگه چهار زبر تبدیل به جهنمی برای یاوران صدام شد و رزمندگان ایرانی از هوا و زمین به عوامل دشمن یورش بردند و با مسدود کردن عقبه آنان راه فرار منافقین را بستند.خلبانان پایگاه هوایی شهید نوژه هم با شنیدن حمله منافقین به کمک سایر رزمندگان شتافتند. در این مرحله رژیم بعث عراق به منظور حمایت از منافقین وارد عمل شد و با بمب‌های خوشه‌ای به پایگاه شهید نوژه حمله کرد و رادار این پایگاه را مورد هدف قرار داده و از کار انداخت و در ادامه عملیات حمایتی از منافقین با بمب لیزری اتاق عملیات راداری علیه منافقین را هدف قرار داد و شش افسر شجاع نیروی هوایی ارتش را به شهادت رسانید.
منافقین با کمک جنگنده‌های عراقی تلاش زیادی را برای عبور از تنگه چهار زبر به کار گرفتند حتی چهار یا پنج خودرو آنان توانستند خود را به حوالی کرمانشاه برسانند اما در درگیری با نیروهای ایرانی از پیشروی بیشتر بازماندند.در چنین وضعیتی منافقین چاره را در عقب نشینی و فرار دیدند اما راه بازگشت برروی آنان تقریباً بسته بود. لذا تعدادی از آنان با خوردن قرص سیانور به زندگی خود پایان دادند تا زنده به دست نیروهای اسلام نیفتند.با وجود این تعداد قابل توجهی از منافقین به اسارت رزمندگان اسلام در آمدند که تعدادی از سران منافقین نیز در بین آنان بودند. افرادی همچون سعید شاهسوندی، فرهاد الفت و مهدوی که از کادرهای بالای سازمان منافقین بودند.
در پایان عملیات مرصاد جاده کرمانشاه به اسلام آباد مملو از تانک‌های سوخته و اجساد کشته شدگان گروه رجوی بود که با خیانت به کشور در خدمت دشمن بعثی درآمده بودند.
در این عملیات منافقین 72 تانک، 21 نفربر، 51 تفنگ 106م م، 612 خودرو و تعداد زیادی خمپاره‌انداز و سلاح‌های سبک و سنگین انفرادی از دست دادند و بیش از 40 درصد نیروهایشان کشته و زخمی شدند و ضربه مهلکی به تشکیلات منافقین وارد آمد. به‌طوری که جبران آن برای این سازمان تروریستی هرگز ممکن نشد، در انتقام شکست عملیات منافقین که به نیابت از طرف رژیم بعث صدام انجام گرفته بود عراق در اقدامی جنایتکارانه به اشنویه حمله شیمیایی کرد که بر اثر آن 2680 نفر مصدوم شدند. این همه بعد از قبول قطعنامه از سوی ایران بود و براساس این قطعنامه طرفین ملزم به آتش بس و بازگشت به مرزهای بین‌المللی بودند. موضوع حملات شیمیایی عراق به مناطق مسکونی در شورای امنیت مطرح و کارشناسان سازمان ملل استفاده گاز خردل علیه مردم عادی را تأیید کردند ولی با این حال تنها بازتاب آن صدور قطعنامه ای خنثی بدون آوردن اسمی از رژیم عراق به عنوان عامل جنایت بود. شیوه‌ای که بارها در طول جنگ تحمیلی از سوی شورای امنیت سازمان ملل تجربه شد.
منبع: روزنامه ایران
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید